حسین عامری، دلِ تنگ

زنده یادِش علی خدا رحمت کند باید گفت که این شعر مثل یه نور توی تاریکی بود. دلم تنگ واسه یادش. دلم/می خواد/آرزو دارم یه بار دیگه اون لحن رو بشنوم. یادِ حسین عامری، یادِ وفا باید زنده نگه داشت.

آهنگِ درد، هوای گریه

هر لحظه که می گذرد , دل مورد آشوب و اندوه می باید. مرغ دلخراش و نفس گریه با هم سرازیر . چنانچه که لیلا در آرام انسان افتد.

صدایِ جان، حسرت دیدار

دل هر عاشق ، بسته به یاد اوست و می‌سپرد} صدای جان را. حسرت دیدار ، چشم را در خود می‌اندازد. شب ها، که آسمان با نور روشن نرم می‌شود, صدای جان او را در خواب می‌شنود.

حسین عامری، زخمی دلتنگی

یادم می‌آید وقتی/ آن زمان /هنگامی که اولین بار شنیدم/ خواندم/ دیدم نامش ، یک احساس/ اهنگ دلم چه تنگه هوای گریه داره حسین عامری حس/ Vibe عجیب و غریب در دلم رخ داد. آسمین عامری شاعر دلتنگی او/ او را / آن است. شعرهایش پر از غم/ اندوه/ درد و دلشوره/ اضطراب/ افسردگی

است . هر بیتش یک نوحه/ ترانه/ قطعه از دوری و بیگانه.

دل در آغوشِ غم، حسین عامری

در محافل شعری دل امیدوار غم ، حسین عامری سرازیر دریا می کند . عبارات او، رخصت شادی است. در شعرهای او ، زندگی به محور می رسد .

او گریه ها را با ظرافت به شعر می آورد.

اهنگِ اشک ، یادگاری گریه اندوه

آن اهنگِ اشک بگو یادگاری از زمان غمگین. از آن صدا|موسیقی| شعر داستان ماهر غم را می خواند و گسترش می‌دهد تصویر متراکم از عزت. هر

از گوشِ من, این اهنگِ اشک یادآور از دقایق گذشته.